به نام خدا

پادشاهی یک جایزه بزرگ برای هنرمندانی گذاشت که بتوانند به بهترین شکل، آرامش را تصویر کنند. نقاشان بسیاری آثار خود را به قصر فرستادند. آن تابلوها شامل: تصاویری از جنگل به هنگام غروب، رودهای آرام ، کودکانی که در خاک می دویدند ، رنگین کمان در آسمان ، و قطرات شبنم بر گلبرگ گل سرخ. بودند. پادشاه تمام تابلوها را بررسی کرد ، اما سرانجام فقط دو اثر را انتخاب کرد.

اولی:تصویر دریاچه­ی آرامی بود که کوه­های عظیم و آسمان آبی را در خود منعکس کرده بود و در جای جایش می­شد ابرهای کوچک و سفید را دید، و در گوشه­ی چپ دریاچه، خانه­ی کوچکی قرار داشت که پنجره­اش باز بود، دود از دودکش آن بر می­خواست و که نشان می­داد شام گرم و نرمی آماده است.

تصویر دوم: کوه­ها را نمایش می­داد. اما ناهموار با قله­های تیز و دندانه­ای شکل. آسمان بالای کوه­ها به طور بیرحمانه­ای تاریک بود، و ابرها آبستن آذرخش، تگرگ و باران سیل آسا بود. این تابلو هیچ با تابلوهای دیگری که برای مسابقه فرستاده بودند، هماهنگی نداشت. اما وقتی آدم با دقت به تابلو نگاه می­کرد، در بریدگی صخره­ای شوم، جوجه پرنده­ای را می­دید. آنجا، در میان غرش وحشیانه­ی طوفان، جوجه پرنده­ای، آرام نشسته بود.

پادشاه درباریان را جمع کرد و اعلام کرد که برنده­ی جایزه­ی بهترین تصویر آرامش، تابلو دوم است و بعد این گونه توضیح داد: آرامش آن چیزی نیست که در مکانی بی سر و صدا، بی مشکل ، بی کار سخت یافت می­شود، چیزی است که می­گذارد در میان شرایط سخت، آرامش در قلب ما حفظ شود.این تنها معنای حقیقی آرامش است.